शब्दार्थ -
हे उपासकजनहो, (वः) तुम्ही (सुहे) श्रद्धा रूप सोमरस पिळून तयार झाल्यानंतर (हृदयात ईश्वराचे ध्यान दृढ झाल्यानंतर) (सचा) सर्वजण मिळून, एकत्र येऊन (पुरुहूताय) ज्याची अनेक जण स्तुती करतात, त्या (सत्वने) बलशाली इन्द्र परमेश्रासाठी (तत्) ते स्तोत्र (गाय) गा (यत्) तो (शाकिने) शाक अर्थात गवत खाऊन पुष्ट झालेल्या (वेन) बैलाप्रमआणे (शाकिने) शक्तिशाली झालेल्या (गवे) गान करणाऱ्या स्तोताजनांसाठी (शम्) सुख शान्ती देणारा होतो. तात्पर्य असा की जसे बैळासाठी गवत- चारा पुष्टिकर वा सुखकर असतो, तसे ते स्तोत्र स्तोत्रासाठी सुखकर व्हावे. ।। १।।

भावार्थ - स्तुती करण्यामुळे परमेश्वराला काही उपलब्धी वा लाभ होत नाही. स्तुतिसर्त्याला मात्र अंतःकरणात सुख, शांती आणि शक्ती अवश्य प्राप्त होत असते. ।। (तो नित्य आनंदमय असल्यामुळे त्याच्या आनंदात घट बढ होत नसते. मात्र त्या आनंद स्तोत्राच्या संपर्कामुळे आपल्या आनंदाची वृद्धी होत असते. ।। १।।

इस भाष्य को एडिट करें