शब्दार्थ -
हे परमधीमान परमेश्वरा, (यः नरः) जो कोणी माणूस (मर्तस्य) मारणारा व तारणारा आणि (शमतः) लौकिक शांती न मोक्षरूप परम शांती देणाऱ्या, अशा तुझ्या (दिवः) दिव्य कमनीय (धिया) ध्यानात मग्न होतो. (सः) तो (सः घ) निश्चयाने तो आणि तोच (बृहतः) तुझ्या त्या महान (दिवः) ज्योतिर्मय (ऊती) रक्षणासाठी (पात्र ठरतो) आणि (अंहःन) पापासारख्या (द्विषः) द्वेषवृत्तीनांही (तरति) तरून पार करतो (त्यावर विजय मिळवितो.)।। ६।।

भावार्थ - जसे मनुष्याला मरण धर्मा असल्यामुळे ङ्गमर्त्त; म्हणतात. तद्वत जगदीश्वरही मारणारा म्हणून तोही ङ्गमर्त्तफ आहे. वेदात म्हटले आहे, ङ्गङ्घजो मारतो, जो जीवित करतो.फफ (अथर्व. १३/३/३) मारणारा असल्यामुळे परमेश्वराची नावे मर्त्त, मृत्यू, शर्व आणि यम अशी आहेत. प्राण्यांना जन्म देणारा व प्राण देणारा म्हणून त्यालाच भव, जयिता, प्राण आदी शब्दांनी संबोधतात. त्याच्या ध्यानाद्वारे शक्ती प्राप्त करून माणूस सर्व विघ्नांचा आणि समस्त शत्रूंचा पराभव करू शकतो. ।। ६।।

इस भाष्य को एडिट करें