English
Sidebar
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 117/ मन्त्र 1
पिबा॒ सोम॑मिन्द्र॒ मन्द॑तु त्वा॒ यं ते॑ सु॒षाव॑ हर्य॒श्वाद्रिः॑। सो॒तुर्बा॒हुभ्यां॒ सुय॑तो॒ नार्वा॑ ॥
स्वर सहित पद पाठपिब॑ । सोम॑म् । इ॒न्द्र॒ । मन्द॑तु । त्वा॒ । यम् । ते॒ । सु॒साव॑ । ह॒रि॒ऽअ॒श्व॒ । अद्रि॑: ॥ सो॒तु: । बा॒हुऽभ्या॑म् । सुऽय॑त: । न । अर्वा॑ ॥११७.१॥
स्वर रहित मन्त्र
पिबा सोममिन्द्र मन्दतु त्वा यं ते सुषाव हर्यश्वाद्रिः। सोतुर्बाहुभ्यां सुयतो नार्वा ॥
स्वर रहित पद पाठपिब । सोमम् । इन्द्र । मन्दतु । त्वा । यम् । ते । सुसाव । हरिऽअश्व । अद्रि: ॥ सोतु: । बाहुऽभ्याम् । सुऽयत: । न । अर्वा ॥११७.१॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 117; मन्त्र » 1
भाषार्थ -
(ইন্দ্র) হে পরমেশ্বর! আপনি (সোমম্) ভক্তিরস (পিব) স্বীকার করুন। এই ভক্তিরস (ত্বা) আপনাকে (মন্দতু) প্রসন্ন করে/করুক। (যম্) যে ভক্তিরস (তে) আপনার জন্য উপাসক (সুষাব) নিষ্পন্ন করেছে। (হর্যশ্ব) হে প্রত্যাহার-সম্পন্ন ইন্দ্রিয়াশ্বের স্বামী! আপনি (অদ্রিঃ) পর্বতবৎ কূটস্থ। (সোতুঃ) অশ্বের প্রেরক অশ্বারোহীর (বাহুভ্যাম্) বাহু দ্বারা (ন) যেমন (অর্বা) অশ্ব (সুয়তঃ) বশবর্তী হয়, তেমনই আপনি উপাসকের বশবর্তী হন।