English
Sidebar
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 121/ मन्त्र 1
अ॒भि त्वा॑ शूर नोनु॒मोऽदु॑ग्धा इव धे॒नवः॑। ईशा॑नम॒स्य जग॑तः स्व॒र्दृश॒मीशा॑नमिन्द्र त॒स्थुषः॑ ॥
स्वर सहित पद पाठअ॒भि । त्वा॒ । शू॒र॒ । नो॒नु॒म॒: । अदु॑ग्धा:ऽइव । धे॒नव॑: ॥ ईशा॑नम् । अ॒स्य । जग॑त: । स्व॒:ऽदृश॑म् । ईशा॑नम् । इ॒न्द्र॒ । त॒स्थुष॑: ॥१२१.१॥
स्वर रहित मन्त्र
अभि त्वा शूर नोनुमोऽदुग्धा इव धेनवः। ईशानमस्य जगतः स्वर्दृशमीशानमिन्द्र तस्थुषः ॥
स्वर रहित पद पाठअभि । त्वा । शूर । नोनुम: । अदुग्धा:ऽइव । धेनव: ॥ ईशानम् । अस्य । जगत: । स्व:ऽदृशम् । ईशानम् । इन्द्र । तस्थुष: ॥१२१.१॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 121; मन्त्र » 1
भाषार्थ -
(শূর) হে পরাক্রমশীল পরমেশ্বর! আমরা (ত্বা অভি) আপনার প্রতি (নোনুমঃ) বার-বার স্তুতিবচন উচ্চারিত করি, (ইব) যেমন (অদুগ্ধাঃ) অদুগ্ধা (ধেনবঃ) গাভী নিজের বাছুরের প্রতি হম্ভারব/নর্দন করে। হে পরমেশ্বর! আপনি (অস্য) এই (জগতঃ) জঙ্গম অর্থাৎ প্রাণী-জগতের (ঈশানম্) অধীশ্বর, (স্বর্দৃশম্) আপনি আদিত্য-সদৃশ জ্যোতির্ময়। (ইন্দ্র) হে পরমেশ্বর! (তস্থুষঃ) স্থাবর জগতেরও আপনি (ঈশানম্) অধীশ্বর।