शब्दार्थ -
हे (गावः) स्तोताजनहो, तुम्ही (अवटे) जो रसांच्या विहिरीप्रमाणे रसपरिपूर्ण असा परमेश्वर आहे, त्याचे (उप वद) महिमागान करता (मही) ही महान पृथ्वी व विशाल आकाश (यज्ञस्म) त्या पूजनीय परमेश्वराचे (रप्सुदा) स्वरूप प्रकाशित करणारे (म्हणजे त्या विस्तृत्वाची व महानतेची किंचित कल्पना देणारे) आहेत. (उभा) हिरण्यया) सूर्य व चंद्र दोन्ही या धरित्री व आकाशाच्या (कर्णा) कर्ण- कुंडलाप्रमाणे आहेत. ।। ३।।

भावार्थ - जो परमेश्वर दया, वीरत्व, आनंद आदी रसांच्या विहिरीप्रमाणे आहे, सर्व मनुष्यांनी आपल्या वाणीने त्याचा महिमा अवश्य गायिला पाहिजे. जरी हे निराकार असल्यामुळे गोरा, हिरवा, पिवळा, आदी रंग रूपाचा नाही, तरीही त्याचे बक्त त्याला पृथ्वी आणि आकाशाच्या अनेकानेक चित्र- विचित्र पदार्थांमध्ये त्याचे रूप पाहतात आणि अशी भावना करतात की जणू त्या परमेश्वराच्या दीप्तीनेच हे सर्व दीप्तिमान आहेत. यामुळेच धरित्री व आकाशाला त्याच्या स्वरूपाचे प्रकाशक असे म्हटले जाते. ।। ३।।

इस भाष्य को एडिट करें