शब्दार्थ -
(अरुषः) तेजोमय (वृषा) सुख आदीची वृष्टि करणाऱ्या तसेच (हरिः) पाप आदी दुष्ट विचारांना, कर्मांना दूर करणाऱ्या (सोमः) आनंद-रसाचा भांडार असणाऱ्या त्या परमेश्वराला मी (असावि) आपल्या हृदयात अभिषुत (जागृत) केले आहे त्यापासून येणारा आनंद अनुभवीत आहे. (दस्मः) दर्शनीय वा दुर्गुण-संहारक तो परमेश्वर (राजा इव) राजा ज्याप्रमाणे (गाःअभि) भूमीला म्हणजे भूमिवासीजनांना उद्देशून (अधिक्रदत्) उपदेश करतो राज्य-कारभाराचे नियम घोषित करतो, तसेच तो परमेश्वर (गाःअभि) स्तोताजनांना उद्देशून (अचिक्रदत्) उपदेश करीत आहे. हे परमात्मा, (पुनानः) आम्हास पवित्र करीत आपण (वारम्) निवारक वा उपासनेत बाधक असणाऱ्या काम-क्रोधादींना (अति) अतिक्रमित करीत (अव्ययम्) अविनाशी जीवात्म्याला (एषि) प्राप्त होता. (पूदेनःन) जसे वायू (घृतवन्तम्) जलयुक्त (योनिम्) अंतरिक्षात (आसदत्) येऊन स्थित आहे, तद्वत परमेश्वर (घृतवन्तम्) तूप, जल, दीप्ती आदींनी युक्त (योनिम्) ब्रह्मांडरूप घरात (आसदत्) स्थित होतो.।।९।।

भावार्थ - आधीपासूनच सर्वांच्या हृदयात असणाऱ्या, गुप्त रूपेण तिथे राहणाऱ्या परमेश्वराचा सर्वांनी श्रवण, मनन, निदिध्यासन आदीद्वारे साक्षात्कार केला पाहिजे.।।९।।

इस भाष्य को एडिट करें