English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 129/ मन्त्र 10
सूक्त -
देवता - प्रजापतिः
छन्दः - प्राजापत्या गायत्री
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
शृङ्गं॑ ध॒मन्त॑ आसते ॥
स्वर सहित पद पाठशृङ्ग॑म् । ध॒मन्त॑: । आसते ॥१२९.१०॥
स्वर रहित मन्त्र
शृङ्गं धमन्त आसते ॥
स्वर रहित पद पाठशृङ्गम् । धमन्त: । आसते ॥१२९.१०॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 129; मन्त्र » 10
मन्त्र विषय - মনুষ্যপ্রয়ত্নোপদেশঃ
भाषार्थ -
[সেখানে] (ত্রয়ঃ) তিন [আধ্যাত্মিক, আধিভৌতিক এবং আধিদৈবিক ক্লেশ রূপ] (পৃদাকবঃ) অজগর [বড়ো সাপ] (শৃঙ্গম্) (ধমন্তঃ) দীর্ঘশ্বাসের [বাঁশির সমান হিসহিস ধ্বনি করে] (পরি) পৃথক (আসতে) বসে/থাকে॥৮-১০॥
भावार्थ - যে কুলে মাতা, পিতা এবং আচার্য সুশিক্ষক হয়, সেখানে সন্তান সদা সুখী থাকে, এবং অজগর সাপ যেমন নিজের শ্বাসের মাধ্যমে টেনে প্রাণীদের খেয়ে ফেলে, তেমনই বিদ্বান সন্তানদের তিনটি ক্লেশ উদ্বিগ্ন করে না॥৭-১০॥
इस भाष्य को एडिट करें