English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 62/ मन्त्र 3
यो न॑ इ॒दमि॑दं पु॒रा प्र वस्य॑ आनि॒नाय॒ तमु॑ व स्तुषे। सखा॑य॒ इन्द्र॑मू॒तये॑ ॥
स्वर सहित पद पाठय: । न॒: । इ॒दम्ऽइ॑दम् । पु॒रा । प्र । वस्य॑: । आ॒ऽनि॒नाय॑ । तम् । ऊं॒ इति॑ । व॒: । स्तु॒षे॒ ॥ सखा॑य: । इन्द्र॑म् । ऊ॒तये॑ ॥६२.३॥
स्वर रहित मन्त्र
यो न इदमिदं पुरा प्र वस्य आनिनाय तमु व स्तुषे। सखाय इन्द्रमूतये ॥
स्वर रहित पद पाठय: । न: । इदम्ऽइदम् । पुरा । प्र । वस्य: । आऽनिनाय । तम् । ऊं इति । व: । स्तुषे ॥ सखाय: । इन्द्रम् । ऊतये ॥६२.३॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 62; मन्त्र » 3
मन्त्र विषय - ১-৪ রাজপ্রজাকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(যঃ) যে [পরাক্রমী] (নঃ) আমাদের জন্য (ইদমিদম্) এই সকল/এই-এই (বস্যঃ) উত্তম বস্তু (পুরা) সর্বপ্রথম (প্র) উত্তমরূপে (আনিনায়) আনয়ন করেছে, (তম্ উ) সেই (ইন্দ্রম্) ইন্দ্র [মহাপ্রতাপী বীর] কে, (সখায়ঃ) হে মিত্রগণ! (বঃ) তোমাদের (ঊতয়ে) রক্ষার জন্য (স্তুবে) আমি স্তুতি করি॥৩॥
भावार्थ - যে ব্যক্তি পূর্বেই ধীর-বীর হয়, সবাই তাঁর প্রসংশা করে গুণ গ্রহণ করে/করুক॥৩॥
इस भाष्य को एडिट करें