अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 67/ मन्त्र 2
मो षु वो॑ अ॒स्मद॒भि तानि॒ पौंस्या॒ सना॑ भूवन्द्यु॒म्नानि॒ मोत जा॑रिषुर॒स्मत्पु॒रोत जा॑रिषुः। यद्व॑श्चि॒त्रं यु॒गेयु॑गे॒ नव्यं॒ घोषा॒दम॑र्त्यम्। अ॒स्मासु॒ तन्म॑रुतो॒ यच्च॑ दु॒ष्टरं॑ दिधृ॒ता यच्च॑ दु॒ष्टर॑म् ॥
स्वर सहित पद पाठमो इति॑ । सु । व॒: । अ॒स्मत् । अ॒भि । तानि॑ । पौंस्या॑ । सना॑ । भू॒व॒न् । द्यु॒म्नानि॑ । आ । उ॒त । जा॒रि॒षु॒: । अ॒स्मत् । पु॒रा । उ॒त । जा॒रि॒षु॒: ॥ यत् । व॒: । चि॒त्रम् । यु॒गेऽयु॑गे । नव्य॑म् । घोषा॑त् । अम॑र्त्यम् ॥ अ॒स्मासु॑ । तत् । म॒रु॒त॒: । यत् । च॒ । दु॒स्तर॑म् । दि॒धृत । यत् । च॒ । दु॒स्तर॑म् ॥६७.२॥
स्वर रहित मन्त्र
मो षु वो अस्मदभि तानि पौंस्या सना भूवन्द्युम्नानि मोत जारिषुरस्मत्पुरोत जारिषुः। यद्वश्चित्रं युगेयुगे नव्यं घोषादमर्त्यम्। अस्मासु तन्मरुतो यच्च दुष्टरं दिधृता यच्च दुष्टरम् ॥
स्वर रहित पद पाठमो इति । सु । व: । अस्मत् । अभि । तानि । पौंस्या । सना । भूवन् । द्युम्नानि । आ । उत । जारिषु: । अस्मत् । पुरा । उत । जारिषु: ॥ यत् । व: । चित्रम् । युगेऽयुगे । नव्यम् । घोषात् । अमर्त्यम् ॥ अस्मासु । तत् । मरुत: । यत् । च । दुस्तरम् । दिधृत । यत् । च । दुस्तरम् ॥६७.२॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 67; मन्त्र » 2
भाषार्थ -
হে মর্ত্যগণ/মরণধর্মা মনুষ্যগণ! (বঃ) তোমাদের (অস্মৎ) আমাদের থেকে প্রাপ্ত (পৌংস্যা) পৌরুষকর্ম বা শক্তি-সমূহ (মা উ সু) না (অভি ভূবন্) কোনো শক্তি দ্বারা পরাভূত হোক, অপিতু তা (সনা) সদা (ভূবন্) বর্তমান থাকুক; (উত) এবং (অস্মৎ দ্যুম্নানি) আমাদের দ্বারা প্রদত্ত আধ্যাত্মিক-সম্পত্তি, (পুরা) যা পুরাকাল থেকে চলমান (মা জারিষুঃ) জীর্ণ-শীর্ণ যেন না হয়, (উত) এবং (পুরা) পুরাকালীন সেই আধ্যাত্মিক সম্পত্তি-সমূহ (মা জারিষুঃ) কখনও জীণ-শীর্ণ না হোক। এবং (যুগে-যুগে) প্রত্যেক যুগে (বঃ) তোমাদের জন্য (যদ্) যে (চিত্রম্) আশ্চর্যকারী (অমর্ত্যম্) অবিনশ্বর এবং (নব্যম্) স্তুত্য আধ্যাত্মিক সম্পত্তি (ঘোষাৎ) ঘোষিত করা হয়, তাও জীর্ণশীর্ণ যেন না হয়। (মরুতঃ) হে মরণধর্মা মনুষ্যগণ! (তৎ) তা (যৎ) যা (অস্মাসু) আমাদের মধ্যে (দুষ্টরম্) অপরাভবনীয়/অপরাজেয় আধ্যাত্মিক সম্পত্তি, তা তোমরা (দিধৃত) ধারণ করো, (যৎ দুষ্টরম্) যা অপরাভবনীয় সম্পত্তি, তা অবশ্যই ধারণ করো।