शब्दार्थ -
(महने) ब्रह्मविद्येत आनंद अनुभवणाऱ्या (इन्द्राय) शिष्यांच्या आत्म्यासाठी (नढ) आम्हागुरूजनांची (गिर:) वाणी (सुलम्) आम्ही प्राप्त केलेले ज्ञान (परिष्टोभन्तु) देण्यासाठी सदैव तत्पर असावी. (जे जे आम्हा गुरूजनांना येते, ते ते आम्ही शिष्यांना देतो. या कृतीमुळे (कारव:) आमची स्तुती करणारे असूनही (अर्थम्) ते शिष्य पुजनीय परमेश्वराचीदेखील (अर्चन्तु) पुजा करणारे असावेत. (गुरू श्रेष्ठ आहे, पण परमेश्वर सर्वश्रेष्ठ आहे. त्यामुळे शिष्यांनी गुरू आणि परमात्मा दोघांनाही वंदन, नमन करीत असावे.) ।।१।।

भावार्थ - शिष्यांचे कर्तव्य आहे की, गुरूंकडून लौकिक ज्ञान व ब्रह्मज्ञान प्राप्त करून, त्यांनी दाखविलेल्या मार्गावर चालत परमेश्वराचे ध्यान धरीत त्याचा साक्षात्कार करण्यासाठी सदैव तत्पर असावे. ।।१।।

इस भाष्य को एडिट करें