Sidebar
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 97/ मन्त्र 3
कदू॒ न्वस्याकृ॑त॒मिन्द्र॑स्यास्ति॒ पौंस्य॑म्। केनो॒ नु कं॒ श्रोम॑तेन॒ न शु॑श्रुवे ज॒नुषः॒ परि॑ वृत्र॒हा ॥
स्वर सहित पद पाठकत् । ऊं॒ इति॑ । नु । अ॒स्य॒ । अकृ॑तम् । इन्द्र॑स्य । अ॒स्ति॒ । पौंस्य॑म् ॥ केनो॒ इति॑ । नु । क॒म् । श्रोम॑तेन । न । शु॒श्रु॒वे॒ । ज॒नुष॑: । परि॑ । वृ॒त्र॒ऽहा ॥९७.३॥
स्वर रहित मन्त्र
कदू न्वस्याकृतमिन्द्रस्यास्ति पौंस्यम्। केनो नु कं श्रोमतेन न शुश्रुवे जनुषः परि वृत्रहा ॥
स्वर रहित पद पाठकत् । ऊं इति । नु । अस्य । अकृतम् । इन्द्रस्य । अस्ति । पौंस्यम् ॥ केनो इति । नु । कम् । श्रोमतेन । न । शुश्रुवे । जनुष: । परि । वृत्रऽहा ॥९७.३॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 97; मन्त्र » 3
मन्त्र विषय - বীরলক্ষণোপদেশঃ
भाषार्थ -
(অস্য) এই (ইন্দ্রস্য) ইন্দ্র [শ্রেষ্ঠ ঐশ্বর্যবান্ বীর]-এর (নু) এখন (কৎ উ) কোন (পৌংস্যম্) পৌরুষ (অকৃতম্) অকৃত/অনৈতিক (অস্তি) রয়েছে ? (কেনো) কোন (শ্রোমতেন) শ্রুতি [বেদ] মান্যকারী কর্তৃক (নু) এখন (জনুষঃ পরি) জন্মের থেকে (বৃত্রহা) শত্রুনাশক [বীর পুরুষ] পর্যন্ত (কম্) সুখে (ন) নেই- এরূপ (শুশ্রুবে) শোনা গেছে ॥৩॥
भावार्थ - যখন মনুষ্য বিশ্বকর্মা হয়ে নিজের সকল ধার্মিক কর্তব্য সম্পূর্ণ করে, তখন সেই বীরপুরুষ সমস্ত সংসারে প্রশংসা প্রাপ্ত হয় ॥৩॥
इस भाष्य को एडिट करें