अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 30/ मन्त्र 2
हरिं॒ हि योनि॑म॒भि ये स॒मस्व॑रन्हि॒न्वन्तो॒ हरी॑ दि॒व्यं यथा॒ सदः॑। आ यं पृ॒णन्ति॒ हरि॑भि॒र्न धे॒नव॒ इन्द्रा॑य शू॒षं हरि॑वन्तमर्चत ॥
स्वर सहित पद पाठहरि॑म् । हि । योनि॑म् । अ॒भि । ये । स॒म्ऽअस्व॑रन् । हि॒न्वन्त॑: । ह॒री इति॑ । दि॒व्यम् । यथा॑ । सद॑: ॥ आ । यम् । पृ॒णन्ति॑ । हरि॑ऽभि: । न । धे॒नव॑: । इन्द्रा॑य । शू॒षम् । हरि॑ऽवन्तम् ।अ॒र्च॒त॒ ॥३०.२॥
स्वर रहित मन्त्र
हरिं हि योनिमभि ये समस्वरन्हिन्वन्तो हरी दिव्यं यथा सदः। आ यं पृणन्ति हरिभिर्न धेनव इन्द्राय शूषं हरिवन्तमर्चत ॥
स्वर रहित पद पाठहरिम् । हि । योनिम् । अभि । ये । सम्ऽअस्वरन् । हिन्वन्त: । हरी इति । दिव्यम् । यथा । सद: ॥ आ । यम् । पृणन्ति । हरिऽभि: । न । धेनव: । इन्द्राय । शूषम् । हरिऽवन्तम् ।अर्चत ॥३०.२॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 30; मन्त्र » 2
भाषार्थ -
(হরী) ঋগ্বেদীয় স্তুতি এবং সামগান (হিন্বন্তঃ) প্রস্তুত করে (যে) যে উপাসক, (হরিম্) চিত্তহারী (যোনিম্) জগৎ-যোনি পরমেশ্বরের (অভি) সাক্ষাৎ (সমস্বরন্) আহ্বান করে, (যথা) মানো সেই পরমেশ্বরই তাঁর একমাত্র (দিব্যং সদঃ) দিব্য আশ্রয়। এবং (যম্) যাকে উপাসক (হরিভিঃ) ঋগ্বেদীয় স্তুতি তথা সামগান দ্বারা (আ পৃণন্তি) তৃপ্ত করে, (ন) যেমন (ধেনবঃ) দুগ্ধবতী গাভী আমাদের তৃপ্ত করে। এভাবেই (ইন্দ্রায়) পরমেশ্বরের জন্য হে উপাসকগণ! সেই তোমরা (হরিবন্তম্) পরমেশ্বর থেকে প্রাপ্ত (শূষম্) বল (অর্চত) অর্চনারূপে অর্পণ করো।