English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 49/ मन्त्र 4
तं वो॑ द॒स्ममृ॑ती॒षहं॒ वसो॑र्मन्दा॒नमन्ध॑सः। अ॒भि व॒त्सं न स्वस॑रेषु धे॒नव॒ इन्द्रं॑ गी॒र्भिर्न॑वामहे ॥
स्वर सहित पद पाठतम् । व॒: । द॒स्मम् । ऋ॒ति॒ऽसह॑म् । वसो॑: । म॒न्दा॒नम् । अन्ध॑स: ॥ अ॒भि । व॒त्सम् । न । स्वस॑रेषु । धे॒नव॑: । इन्द्र॑म् । गी॒ऽभि: । न॒वा॒म॒हे॒ ॥४९.४॥
स्वर रहित मन्त्र
तं वो दस्ममृतीषहं वसोर्मन्दानमन्धसः। अभि वत्सं न स्वसरेषु धेनव इन्द्रं गीर्भिर्नवामहे ॥
स्वर रहित पद पाठतम् । व: । दस्मम् । ऋतिऽसहम् । वसो: । मन्दानम् । अन्धस: ॥ अभि । वत्सम् । न । स्वसरेषु । धेनव: । इन्द्रम् । गीऽभि: । नवामहे ॥४९.४॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 49; मन्त्र » 4
भाषार्थ -
হে উপাসকগণ! (বঃ) তোমরা (দস্মম্) দুঃখ ক্ষয়কারী, (ঋতীষহম্) আর্তি অর্থাৎ পীড়া এবং ক্লেশ দূরীভূতকারী, (বসোঃ) সম্পত্তি তথা (অন্ধসঃ) অন্ন দ্বারা (মন্দানম্) তৃপ্ত এবং প্রসন্নকারী (ইন্দ্রম্) পরমেশ্বরের (অভি) প্রতি, (স্বসরেষু) প্রতিদিন (গীর্ভিঃ) বৈদিক স্তুতিবাণী দ্বারা, (নবামহে) আমরা গুরুজন পরমেশ্বরের স্তুতি করি, (ন) যেমন (বৎসম্ অভি) নিজ নিজ বাছুরের প্রতি, (স্বসরেষু) প্রতিদিন, (ধেনবঃ) দুগ্ধবতী গাভী প্রীতিপূর্বক নর্দন করে।