अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 61/ मन्त्र 1
सूक्त - गोषूक्तिः, अश्वसूक्तिः
देवता - इन्द्रः
छन्दः - उष्णिक्
सूक्तम् - सूक्त-६१
तं ते॒ मदं॑ गृणीमसि॒ वृष॑णं पृ॒त्सु सा॑स॒हिम्। उ॑ लोककृ॒त्नुम॑द्रिवो हरि॒श्रिय॑म् ॥
स्वर सहित पद पाठतम् । ते॒ । मद॑म् । मणी॒म॒सि॒ । वृष॑णम् । पृ॒तऽसु । स॒स॒हिम् ॥ ऊं॒ इति॑ । लो॒क॒ऽकृ॒त्नुम् । अ॒द्रि॒ऽव॒: । ह॒रि॒ऽश्रिय॑म् ॥६१.१॥
स्वर रहित मन्त्र
तं ते मदं गृणीमसि वृषणं पृत्सु सासहिम्। उ लोककृत्नुमद्रिवो हरिश्रियम् ॥
स्वर रहित पद पाठतम् । ते । मदम् । मणीमसि । वृषणम् । पृतऽसु । ससहिम् ॥ ऊं इति । लोकऽकृत्नुम् । अद्रिऽव: । हरिऽश्रियम् ॥६१.१॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 61; मन्त्र » 1
भाषार्थ -
(অদ্রিবঃ) হে চরাচরের অত্তা/গ্রহণকারী/ধারণকারী পরমেশ্বর! (তে) আপনার (বৃষণম্) .....বর্ষক (তম্) সেই (মদম্) প্রসন্নতার (গৃণীমসি) আমরা স্তুতি করি, ..... প্রসন্নতা যা (পৃৎসু) আমাদের দেবাসুর-সংগ্রামে (সাসহিম্) আমাদের আসুরিক ভাবনাকে পরাস্ত করে, (উ লোককৃত্নুম্) প্রজ্ঞালোক প্রকট করে, এবং (হরিশ্রিয়ম্) ঋগ্বেদ এবং সামবেদে যার শোভা রয়েছে।
- [হরী=“ঋক্সামে বা ইন্দ্রস্য হরী” (ঐত০ ব্রা০ ২.২৪)। অদ্রিঃ=অত্তের্বা (নিরু০ ৪.১.৪)।]
इस भाष्य को एडिट करें