English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 128/ मन्त्र 5
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - आर्ष्यनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
ये च॑ दे॒वा अय॑ज॒न्ताथो॒ ये च॑ पराद॒दिः। सूर्यो॒ दिव॑मिव ग॒त्वाय॑ म॒घवा॑ नो॒ वि र॑प्शते ॥
स्वर सहित पद पाठये । च॑ । दे॒वा: । अय॑ज॒न्त । अथो॒ इति॑ । ये । च॑ । पराद॒दि: ॥ सूर्य॒: । दिव॑म्ऽइव । ग॒त्वाय॑ । म॒घवा॑ । न॒: । वि । र॒प्श॒ते॒ ॥१२८.५॥
स्वर रहित मन्त्र
ये च देवा अयजन्ताथो ये च पराददिः। सूर्यो दिवमिव गत्वाय मघवा नो वि रप्शते ॥
स्वर रहित पद पाठये । च । देवा: । अयजन्त । अथो इति । ये । च । पराददि: ॥ सूर्य: । दिवम्ऽइव । गत्वाय । मघवा । न: । वि । रप्शते ॥१२८.५॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 128; मन्त्र » 5
मन्त्र विषय - মনুষ্যকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(যে) যে (দেবাঃ) বিদ্বানগণ (অয়জন্ত) মেল/ঐক্য করেছে, (অথো চ চ) এবং (যে) যারা (পরাদদিঃ) শত্রূদের বন্ধনকারী। (সূর্যঃ) সূর্য (দিবম্ ইব) যেমন আকাশকে (গত্বায়) প্রাপ্ত হয়, [তেমনিই] (মঘবা) মহাধনী [সভাপতি] (নঃ) আমাদের [প্রাপ্ত হয়ে] (বি) বিবিধ প্রকার (রপ্শতে) শোভিত হয়॥৫॥
भावार्थ - সভ্য মানুষ এবং সভাপতি মিলে সংসারের উপকার করে শোভা বৃদ্ধি করুক, যেমন সূর্য আকাশে দেদীপ্যমান হয়ে উপকার করে শোভিত হয়॥৫॥
इस भाष्य को एडिट करें