English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 128/ मन्त्र 11
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - विराडार्ष्यनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
वा॑वा॒ता च॒ महि॑षी स्व॒स्त्या च यु॒धिंग॒मः। श्वा॒शुर॑श्चाया॒मी तो॒ता कल्पे॑षु सं॒मिता॑ ॥
स्वर सहित पद पाठवा॒वा॒ता । च॒ । महि॑षी । स्व॒स्त्या । च । युधिंगम: ॥ श्वा॒शुर॑: । च । अया॒मी । तो॒ता । कल्पे॑षु । सं॒मिता ॥१२८.११॥
स्वर रहित मन्त्र
वावाता च महिषी स्वस्त्या च युधिंगमः। श्वाशुरश्चायामी तोता कल्पेषु संमिता ॥
स्वर रहित पद पाठवावाता । च । महिषी । स्वस्त्या । च । युधिंगम: ॥ श्वाशुर: । च । अयामी । तोता । कल्पेषु । संमिता ॥१२८.११॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 128; मन्त्र » 11
मन्त्र विषय - মনুষ্যকর্তব্যোপদেশঃ
भाषार्थ -
(চ) যেমন (বাবাতা) অতি শীঘ্রকারিণী (মহিষী) পূজনীয়া পত্নী, [তেমনই] (স্বস্ত্যা) সুখপূর্বক [ধর্ম বুঝে] (যুধিঙ্গমঃ) যুদ্ধে গমনকারী (চ চ) এবং (শ্বাশুরঃ) অতি বেগবান (আয়ামী) শাসন কর্তা [সুখদায়ী হয়], (তোতা) এই-এই কর্ম (কল্পেষু) শাস্ত্রীয় বিধান দ্বারা (সংমিতা) প্রমাণিত॥১১॥
भावार्थ - কর্তব্যে দক্ষা স্ত্রী, আনন্দের সাথে যুদ্ধে গমনকারী বীর এবং শীঘ্র স্বভাবযুক্ত রাজা সুখদায়ী হয় ॥১১॥
इस भाष्य को एडिट करें