English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 27/ मन्त्र 2
सूक्त - गोषूक्त्यश्वसूक्तिनौ
देवता - इन्द्रः
छन्दः - गायत्री
सूक्तम् - सूक्त-२७
शिक्षे॑यमस्मै॒ दित्से॑यं॒ शची॑पते मनी॒षिणे॑। यद॒हं गोप॑तिः॒ स्याम् ॥
स्वर सहित पद पाठशिक्षे॑यम् । अ॒स्मै॒ । दित्से॑यम् । शची॑ऽपते । म॒नी॒षिणे॑ । यत् । अ॒हम् । गोऽप॑ति: । स्याम् ॥२७.२॥
स्वर रहित मन्त्र
शिक्षेयमस्मै दित्सेयं शचीपते मनीषिणे। यदहं गोपतिः स्याम् ॥
स्वर रहित पद पाठशिक्षेयम् । अस्मै । दित्सेयम् । शचीऽपते । मनीषिणे । यत् । अहम् । गोऽपति: । स्याम् ॥२७.२॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 27; मन्त्र » 2
मन्त्र विषय - রাজলক্ষণোপদেশঃ
भाषार्थ -
(শচীপতে) হে বুদ্ধির স্বামী! [রাজন্] (অস্মৈ) এই (মনীষিণে) বুদ্ধিমান [ব্রহ্মচারীকে] (শিক্ষেয়ম্) আমি শিক্ষিত করি/শিক্ষা প্রদান করি এবং (দিৎসেয়ম্) দান দেব, (যৎ) যে (অহম্) আমি (গোপতিঃ) বিদ্যার প্রভু (স্যাম্) হয়ে যাব ॥২॥
भावार्थ - বুদ্ধিমান্ রাজা আদি ধনী ব্যাক্তি প্রচেষ্টা করবে/করুক, যাতে ব্রহ্মচারী নিশ্চিন্ত হয়ে উত্তম শিক্ষকদের থেকে উত্তম বিদ্যা পায়/প্রাপ্ত হয়/করে ॥২॥
इस भाष्य को एडिट करें