English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 56/ मन्त्र 5
मा॒दय॑स्व सु॒ते सचा॒ शव॑से शूर॒ राध॑से। वि॒द्मा हि त्वा॑ पुरू॒वसु॒मुप॒ कामा॑न्त्ससृ॒ज्महेऽथा॑ नोऽवि॒ता भ॑व ॥
स्वर सहित पद पाठमा॒दय॑स्व । सु॒ते । सचा॑ । शव॑से । शू॒र॒ । राध॑से ॥ वि॒द्म । हि । त्वा॒ । पु॒रु॒ऽवसु॑म् । उप॑ । कामा॑न् । स॒सृ॒ज्महे॑ । अथ॑ । न॒: । अ॒वि॒ता । भ॒व॒ ॥५६.५॥
स्वर रहित मन्त्र
मादयस्व सुते सचा शवसे शूर राधसे। विद्मा हि त्वा पुरूवसुमुप कामान्त्ससृज्महेऽथा नोऽविता भव ॥
स्वर रहित पद पाठमादयस्व । सुते । सचा । शवसे । शूर । राधसे ॥ विद्म । हि । त्वा । पुरुऽवसुम् । उप । कामान् । ससृज्महे । अथ । न: । अविता । भव ॥५६.५॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 56; मन्त्र » 5
मन्त्र विषय - সভাপতিলক্ষণোপদেশঃ
भाषार्थ -
(শূর) হে বীর ! (সুতে) উৎপন্ন জগতে (সচা) নিত্য মেল-বন্ধনের সহিত (শবসে) বল ও (রাধসে) ধনের জন্য (মাদয়স্ব) আনন্দ প্রদান করো। (ত্বা) তোমাকে (হি) নিশ্চিতরূপে (পুরুবসুম্) অনেকের মধ্যে শ্রেষ্ঠ (বিদ্ম) আমরা জানি, এবং (কামান্) মনোরথ (উপ) সমীপ থেকে (সসৃজ্মহে) আমরা সিদ্ধ করি, (অথ) এইজন্য তুমি (নঃ) আমাদের (অবিতা) রক্ষক (ভব) হও ॥৫॥
भावार्थ - প্রজাগণ বল ও ধনের বৃদ্ধির জন্য বীর সেনাপতির আশ্রয়ে, মনোরথ সিদ্ধ করে রক্ষিত হোক॥৫॥
इस भाष्य को एडिट करें