English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 125/ मन्त्र 7
स सु॒त्रामा॒ स्ववाँ॒ इन्द्रो॑ अ॒स्मदा॒राच्चि॒द्द्वेषः॑ सनु॒तर्यु॑योतु। तस्य॑ व॒यं सु॑म॒तौ य॒ज्ञिय॒स्यापि॑ भ॒द्रे सौ॑मन॒से स्या॑म ॥
स्वर सहित पद पाठस: । सु॒ऽत्रामा॑ । स्वऽवा॑न् । इन्द्र॑: । अ॒स्मत् । आ॒रात् । चि॒त् । द्वेष॑: । स॒नु॒त: । यु॒यो॒तु॒ ॥ तस्य॑ । व॒यम् । सु॒ऽम॒तौ । य॒ज्ञिय॑स्य । अपि॑ । भ॒द्रे । सौ॒म॒न॒से । स्या॒म॒ ॥१२५.७॥
स्वर रहित मन्त्र
स सुत्रामा स्ववाँ इन्द्रो अस्मदाराच्चिद्द्वेषः सनुतर्युयोतु। तस्य वयं सुमतौ यज्ञियस्यापि भद्रे सौमनसे स्याम ॥
स्वर रहित पद पाठस: । सुऽत्रामा । स्वऽवान् । इन्द्र: । अस्मत् । आरात् । चित् । द्वेष: । सनुत: । युयोतु ॥ तस्य । वयम् । सुऽमतौ । यज्ञियस्य । अपि । भद्रे । सौमनसे । स्याम ॥१२५.७॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 125; मन्त्र » 7
मन्त्र विषय - রাজধর্মোপদেশঃ
भाषार्थ -
(সঃ) সেই (সুত্রামা) মহান রক্ষক, (স্ববান্) মহাধনী, (ইন্দ্রঃ) মহা প্রতাপশালী রাজা (অস্মৎ) আমাদের থেকে (আরাৎ চিৎ) অনেক দূর (দ্বেষঃ) শত্রুদের (সনুতঃ) নির্ণয়পূর্বক (যুয়োতু) দূর করুক। (বয়ম্) আমরা যেন (তস্য) সেই (যজ্ঞিয়স্য) পূজাযোগ্য রাজার (অপি) ই (সুমতৌ) সুমতিতে এবং (ভদ্রে) কল্যাণকারী (সৌমনসে) প্রসন্নতায় (স্যাম) থাকি ॥৭॥
भावार्थ - সকল মনুষ্য প্রজারক্ষক, শত্রুনাশক রাজার আজ্ঞাবহ হয়ে সদা প্রসন্ন থাকুক ॥৭॥
इस भाष्य को एडिट करें