English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 128/ मन्त्र 1
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - निचृदनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
यः स॒भेयो॑ विद॒थ्य: सु॒त्वा य॒ज्वाथ॒ पूरु॑षः। सूर्यं॒ चामू॑ रि॒शादस॒स्तद्दे॒वाः प्राग॑कल्पयन् ॥
स्वर सहित पद पाठय: । स॒भेय॑: । विद॒थ्य॑: । सु॒त्वा । य॒ज्वा । अथ॒ । पूरु॒ष: ॥ सूर्य॒म् । च॒ । अमू॑ । रि॒शादस॒: । तत् । दे॒वा: । प्राक् । अ॑कल्पयन् ॥१२८.१॥
स्वर रहित मन्त्र
यः सभेयो विदथ्य: सुत्वा यज्वाथ पूरुषः। सूर्यं चामू रिशादसस्तद्देवाः प्रागकल्पयन् ॥
स्वर रहित पद पाठय: । सभेय: । विदथ्य: । सुत्वा । यज्वा । अथ । पूरुष: ॥ सूर्यम् । च । अमू । रिशादस: । तत् । देवा: । प्राक् । अकल्पयन् ॥१२८.१॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 128; मन्त्र » 1
भाषार्थ -
(যঃ পূরুষঃ) যে পুরুষ (সভেয়ঃ) সভায় যাওয়ার যোগ্য তথা সভ্য, (বিদথ্যঃ) জ্ঞান-গোষ্ঠীতে চতুর, তথা যথার্থজ্ঞানী, (সুত্বা) ভক্তিরসসম্পন্ন, (অথ) এবং (যজ্বা) দেব-কোটির লোকেদের পূজা-সৎকার করে, সৎসঙ্গী এবং দানী (তৎ) তাঁকে (চ) এবং (সূর্যম্) সূর্যকে—(অমূ রিশাদসঃ) হিংস্রভাবনা রহিত সেই (দেবাঃ) দিব্য পুরুষগণ (প্রাক্) প্রথম কোটির (অকল্পয়ন্) মেনেছেন।