English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 127/ मन्त्र 11
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - अनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
इन्द्रः॑ का॒रुम॑बूबुध॒दुत्ति॑ष्ठ॒ वि च॑रा॒ जन॑म्। ममेदु॒ग्रस्य॒ चर्कृ॑धि॒ सर्व॒ इत्ते॑ पृणाद॒रिः ॥
स्वर सहित पद पाठइन्द्र॑: । का॒रुम् । अ॑बूबुध॒त् । उत्ति॑ष्ठ । वि । चर॒ । जन॑म् ॥ मम । इत् । उ॒ग्रस्य॑ । चर्कृ॑धि॒ । सर्व॒: । इत् । ते॑ । पृ॒णात् । अ॒रि: ॥१२७.११॥
स्वर रहित मन्त्र
इन्द्रः कारुमबूबुधदुत्तिष्ठ वि चरा जनम्। ममेदुग्रस्य चर्कृधि सर्व इत्ते पृणादरिः ॥
स्वर रहित पद पाठइन्द्र: । कारुम् । अबूबुधत् । उत्तिष्ठ । वि । चर । जनम् ॥ मम । इत् । उग्रस्य । चर्कृधि । सर्व: । इत् । ते । पृणात् । अरि: ॥१२७.११॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 127; मन्त्र » 11
भाषार्थ -
(ইন্দ্রঃ) পরমেশ্বর (কারুম্) নিজের স্তোতাকে (অবূবুধৎ) আধ্যাত্মিক প্রবোধ/জ্ঞান প্রদান করেন, এবং তাঁকে বলেন, (উত্তিষ্ঠ) ওঠো অর্থাৎ প্রয়ত্নশীল/প্রচেষ্টাশীল হও, এবং (জনম্) প্রজাদের মধ্যে (বি চরা) বিচরণ করো, এবং (মম উগ্রস্য) কর্মব্যবস্থার নিয়মনে/নিয়ন্ত্রণে উগ্ররূপ আমি, আমার, (চর্কৃধি) কার্য করতে থাকো। (সর্বঃ ইৎ) সকল প্রজাগণ (তে) তোমাকে (পৃণাৎ) পালন করবে, (অরিঃ) শত্রুও তোমাকে পালন করবে। অথবা (অরিঃ) তুমি সকলের আধ্যাত্মিক-অধীশ্বর হও।
- [অরিঃ=ঈশ্বরঃ (নিরু০ ৫.২.৭)। কারুঃ=স্তোতা (নিঘং০ ৩.১৬)।]
इस भाष्य को एडिट करें