English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 107/ मन्त्र 9
सूक्त - बृहद्दिवोऽथर्वा
देवता - इन्द्रः
छन्दः - त्रिष्टुप्
सूक्तम् - सूक्त-१०७
नि तद्द॑धि॒षेऽव॑रे॒ परे॑ च॒ यस्मि॒न्नावि॒थाव॑सा दुरो॒णे। आ स्था॑पयत मा॒तरं॑ जिग॒त्नुमत॑ इन्वत॒ कर्व॑राणि॒ भूरि॑ ॥
स्वर सहित पद पाठनि । तत् । द॒धि॒षे॒ । अव॑रे । परे॑ । च॒ । यस्मि॑न् । आवि॑थ । अव॑सा । दु॒रो॒णे ॥ आ । स्था॒प॒य॒त॒ । मा॒तर॑म् । जि॒ग॒त्नु॒म् । अत॑: । इ॒न्व॒त॒ । कर्व॑राणि । भूरि॑ ॥१०७.९॥
स्वर रहित मन्त्र
नि तद्दधिषेऽवरे परे च यस्मिन्नाविथावसा दुरोणे। आ स्थापयत मातरं जिगत्नुमत इन्वत कर्वराणि भूरि ॥
स्वर रहित पद पाठनि । तत् । दधिषे । अवरे । परे । च । यस्मिन् । आविथ । अवसा । दुरोणे ॥ आ । स्थापयत । मातरम् । जिगत्नुम् । अत: । इन्वत । कर्वराणि । भूरि ॥१०७.९॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 107; मन्त्र » 9
भाषार्थ -
হে পরমেশ্বর! (অবরে) অবরকালীন (চ) এবং (পরে) পূর্বকালীন (যস্মিন্ দুরোণে) যে হৃদয়-গৃহে, (অবসা) উপাসকের রক্ষার দৃষ্টিতে (আবিথ) আপনি প্রবেশ করেন, (তৎ) সেই উপাসকের আপনি (নি দধিষে) পূর্ণরূপে ধারণ-পোষণ করেন। এইজন্য হে উপাসকগণ! তোমরা (জিগত্নুম্) সর্ববিজয়ী (মাতরম্) তথা মাতৃবৎ স্নেহকারী পরমেশ্বরকে নিজের হৃদয়-মন্দিরে (আ স্থাপয়ত) স্থাপিত করো। এবং (অতঃ) এই মাতা থেকে প্রেরণা প্রাপ্ত করে, (ভূরি) প্রভূত (কর্বরাণি) শ্রেষ্ঠ কর্ম (ইন্বত) করো। [কর্বরাণি=কৃ+বর।]