English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 137/ मन्त्र 12
तमिन्द्रं॑ वाजयामसि म॒हे वृ॒त्राय॒ हन्त॑वे। स वृषा॑ वृष॒भो भु॑वत् ॥
स्वर सहित पद पाठतम् । इन्द्र॑म् । वा॒ज॒या॒म॒सि॒ । म॒हे । वृ॒त्राय॑ । हन्त॑वे ॥ स: । वृषा॑ । वृ॒ष॒भ: । भु॒व॒त् ॥१३७.१२॥
स्वर रहित मन्त्र
तमिन्द्रं वाजयामसि महे वृत्राय हन्तवे। स वृषा वृषभो भुवत् ॥
स्वर रहित पद पाठतम् । इन्द्रम् । वाजयामसि । महे । वृत्राय । हन्तवे ॥ स: । वृषा । वृषभ: । भुवत् ॥१३७.१२॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 137; मन्त्र » 12
भाषार्थ -
(মহে) বৃহৎ-বৃহৎ (বৃত্রায়) পাপ-বৃত্রের (হন্তবে) হননের জন্য আমরা (তম্ ইন্দ্রম্) সেই পরমেশ্বরের (বাজয়ামসি) অর্চনা করি। (বৃষা) আনন্দরসবর্ষী (সঃ) সেই পরমেশ্বর (বৃষভঃ ভুবৎ) অবশ্যই আনন্দরসবর্ষী হয়েছেন।
- [বাজয়তি=অর্চতিকর্মা (নিঘং০ ৩.১৪)। মহাবৃত্র=অবিদ্যা, অস্মিতা, রাগদ্বেষ, কাম, মোহ আদি।]
इस भाष्य को एडिट करें