English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 92/ मन्त्र 14
तं घे॑मि॒त्था न॑म॒स्विन॒ उप॑ स्व॒राज॑मासते। अर्थं॑ चिदस्य॒ सुधि॑तं॒ यदेत॑व आव॒र्तय॑न्ति दा॒वने॑ ॥
स्वर सहित पद पाठतम् । घ॒ । ई॒म् । इ॒त्था । न॒म॒स्विन॑: । उप॑ । स्व॒ऽराज॑म् । आ॒स॒ते॒ ॥ अर्थ॑म् । चि॒त् । अ॒स्य॒ । सुऽधि॑तम् । यत् । एत॑वे । आ॒ऽव॒र्तय॑न्ति । दा॒वने॑ ॥९२.१४॥
स्वर रहित मन्त्र
तं घेमित्था नमस्विन उप स्वराजमासते। अर्थं चिदस्य सुधितं यदेतव आवर्तयन्ति दावने ॥
स्वर रहित पद पाठतम् । घ । ईम् । इत्था । नमस्विन: । उप । स्वऽराजम् । आसते ॥ अर्थम् । चित् । अस्य । सुऽधितम् । यत् । एतवे । आऽवर्तयन्ति । दावने ॥९२.१४॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 92; मन्त्र » 14
भाषार्थ -
(ইত্থা) ইহা সত্য যে, উপাসক (নমস্বিনঃ) নমস্কার করে (তং স্বরাজম্) সেই স্বয়ং জ্যোতিস্বরূপ পরমেশ্বরের (উপ) সমীপে (ঘ) অবশ্যই (আসতে) আসীন/স্থিত হয়ে যায়। (যৎ) কেননা (অস্য) এই পরমেশ্বরের প্রদত্ত (সুধিতম্) উত্তম-হিতকারী (অর্থম্) প্রাকৃতিক এবং আধ্যাত্মিক ধন (এতবে) প্রাপ্ত করে, সেই উপাসক, (দাবনে) দানের জন্য সেই ধনের (আবর্তয়ন্তি) আবর্তন-প্রত্যাবর্তন করতে থাকে।
- [নমস্কার তথা পরমেশ্বর দ্বারা প্রাপ্ত সাংসারিক এবং আধ্যাত্মিক সম্পত্তির দান—এই দুটি উপায় আছে পরমেশ্বরের সমীপে আসীন/স্থিত হওয়ার। ইত্থা=সত্যম্ (নিঘং০ ৩.১০)।]
इस भाष्य को एडिट करें